از تمام دلخوشی های جهان دل کنده ام
روز و شب چشم انتظار لحظه ی جان کندنم
باز در آئینه تصویرم کمی نا آشناست
از صدای خویش می پرسم که این آیا منم؟!

من به تنهایی یک چلچله در کنج قفس
بند ، بندم همه در حسرت یک پرواز است
من به پرواز نمی اندیشم، به تو می اندیشم
که زیباتر از اندیشه یک پرواز است

ببین لعنتی...
دارم میخندم!!!
به سیرکی که دلقکش گریه میکند
به مردی که سراغ زنش را از دیگران میگیرد
به پیرمردی که با آینه دردودل میکند
به پیرزنی که سالهاست
لباس شوهر مرده اش را تن میکند
به دردهایی که به درد گریه کردن هم نمیخورند
تو هم بخند
به منی که از درد عشقت روانی شدم

وای من دیوانه ام دیوانه ام
دوستان گیرید و زنجیرم کنید
بینمش هر دم و سیر از او نیم
مرگ گر سیرم کند سیرم کنید

دلتنگ که میشوی
گوش ها منتظر شنیدن صدا هستند
و چشم ها بی قرار دیدن لبخند
و تو مشوش در پی یافتن خلوتگاهی
حتی شده بر روی جدول های کنار خیابان
و حالا خروش سوال های بی مصرف و
خفقان تو
انگار با خود زمزمه می کنی
چرا دلتنگی دست از سرم بر نمی دارد